Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. A kto by jedno takie dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje.  Mt 18, 4-5

Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie się urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta. św. Jan Paweł II

Choć moje dzieciństwo było trudne, choć było bardzo skromie i ubogo, bo rodzinka liczna, to jednak z sentymentem sięgam pamięcią do wspólnie przeżywanych radości i smutków. Ileż rodzice musieli włożyć troski abyśmy mogli w miarę godnie żyć i by starczało na wszystkie potrzebne rzeczy, od pożywienia, po odzienie. Kiedy patrzę na współczesne rodziny, to te troski zdają się zupełnie inne, choć zapewne równie wielkie i ważne jak te nasze wówczas.

Pan Jezus mówi, że każdy z nas jest jednakowo ważny w Bożych oczach. Dla Boga bowiem, każde jedno istnienie ludzkie jest najważniejsze. A my tak lubimy się porównywać, przyrównywać, odmierzać swoją miarą…

Każdy wiek ma swoje prawa, przywileje, ale i obowiązki. Czasem niektórym trudno zmienić myślenie i przyjąć do wiadomości, że mają już swoje własne rodziny, i że trzeba większą uwagę poświęcać współmałżonkowi, dzieciom, rodzicom, którzy może już zniedołężnieli i po trochu stają się jak dzieci. Z kumplami, z psiapsiółami, tudzież innym towarzystwem owszem trzeba się spotykać, ale nie kosztem relacji ze swoimi bliskim, bo to zwyczajne okradanie jest…

Dobry Boże, Tatusiu, chcę znowu poczuć się jak dziecko, chce usiąść bezpiecznie na Twoich kolanach i opowiedzieć Ci o tym, co aktualnie trapi moje serce i zaprząta umysł. Sporo się uzbierało spraw… Najpierw jednak chcę Ci podziękować, że zawsze z wielką cierpliwością, wyrozumiałością i miłością oczekujesz na mnie, że żadne ciemne chmury rozciągające się nad moją głową, nie są w stanie odciągnąć mnie od Ciebie, ani przesłonić mi Twojej miłości. DZIĘKUJĘ CI TATO!

Jakież to nieprawdopodobne szczęście móc do Boga Ojca powiedzieć Tato 😍 spróbujesz?