Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie» J 2, 5
Bałem się przyjąć ten wybór, ale zrobiłem to w całkowitym zaufaniu do Jego Matki, Panienki Przenajświętszej. Oto stoję przed wami, aby wyznać naszą wspólną wiarę, naszą nadzieję i naszą ufność w Matkę Chrystusa i Matkę Kościoła. św. Jan Paweł II
Któż z nas nie słyszał o pierwszym cudzie Jezusa. Musimy
sobie jednak uświadomić, że gdyby nie wrażliwość i spostrzegawczość Jego Matki,
być może nic by się nie wydarzyło, a wesele zakończyło się ogólną katastrofą i
wstydem gospodarzy. To Maryja dostrzega problem i mówi o nim Jezusowi. Nie
podsuwa gotowego rozwiązania, ani nie daje pouczeń, tylko wskazuje na konkretny
brak. Doskonale zna swojego Syna i wie, że tylko On może zaradzić kłopotliwej
sytuacji gospodarzy wesela. Jezus, może wydawać się nam niezbyt grzecznie
zwrócił się do Matki, jakby jeszcze nie był gotowy na to co powinien uczynić.
Maryja jednak nie zważając na Jego szorstkość zdecydowanie mówi do sług „Zróbcie
wszystko, cokolwiek wam powie”.
Co dalej – wszyscy wiemy. Jezus zabezpieczył całą rodzinę w
wyborne wino nie tylko na ucztę weselną, ale jak znawcy Pisma twierdzą, na
długie lata. Jakość i obfitość wina może świadczyć, że Pan Bóg chce obdarzać
nas hojnie tym, co najlepsze.
Wino, symbol świętowania, radości i wesela, cudownie
przemienione w naczyniach do oczyszczeń, za trzy lata Jezus poda Swoim uczniom
w Wieczerniku jako Swoją Krew, którą za kilka godzin przeleje dla naszego
oczyszczenia z win.
Jezus towarzyszy nam nieustannie, w każdym momencie naszego
życia, w radości i trudzie, a przy Nim
Jego Matka – cicha i pokorna, zawsze wskazująca na Swojego Syna, ufająca i
spiesząca z pomocą, ale nie narzucająca Swojej woli.
A czy my czasem nie przychodzimy do Jezusa z gotowymi
pomysłami na rozwiązanie naszych problemów? Czy potrafimy o nich zwyczajnie
opowiedzieć jak kochanemu tacie, albo przyjacielowi i czekać, jak on zaradzi w
potrzebie? Czy nie uważamy czasem za głupie i bezsensowne ewentualne możliwości
rozwiązań (słudzy nie buntowali się przeciwko napełnianiu stągwi wodą, choć
mogło to trwać nawet kilka godzin) patrząc krótkowzrocznie na „tu i teraz”, a
nie na perspektywę życia wiecznego? Przecież Bóg wie co dla nas najlepsze, bo
kocha bezgranicznie każdego z nas.
Zaprośmy dzisiaj Maryję z Jezusem do swojego życia. Może być trudno, bo przecież nie cały czas będziemy trwać w radości weselnej, ale spotkamy się też z cierpieniem i krzyżem dnia codziennego. Pewne jest, że dzięki tej „znajomości” spotkamy się w Domu Ojca twarzą w twarz, z Matką i Synem, a tam już będzie nieustanne wesele i uwielbienie naszego Stwórcy.
Uczmy się zatem od Maryi pokory i trwania przy Chrystusie, bez względu na okoliczności i braki w naszej doczesności, a trwanie to zostanie hojnie i obficie wynagrodzone.
Matko Kościoła, módl się za nami!
+