Jezus zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami oraz władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych. Łk 9, 1-2

To nie jest czas, w którym mamy się wstydzić Ewangelii. To jest czas głoszenia na dachach. św. Jan Paweł II

Jakże to posłanie Chrystusa jest dzisiaj aktualne. Jak wiele osób wciąż nie zna Pana Jezusa i może nigdy nie będzie miało szansy poznać…

Niezmiernie porusza mnie świadomość, że ja też mogę coś konkretnego zrobić. Mogę całym swoim życiem świadczyć i przyznawać się do wiary w Trójjedynego Boga, a dzięki temu każdy kto mnie spotka będzie miał szansę poznać i zachwycić się Bogiem Ojcem, Panem Jezusem i Duchem Świętym.

Zdawać by się mogło, że to niewiele, że to minimum, ale moje, twoje świadectwo życia, może być dla kogoś początkiem przyjaźni z Panem Jezusem, może uzdrawiać, przemieniać, podnosić i ożywiać.

Nie wstydź się swojej wiary, nie wstydź się Jezusa! Zawstydzaj raczej tych oziębłych i letnich, wychodząc do nich z dobrym słowem i życzliwym zainteresowaniem. To naprawę działa! Przecież sam Pan Jezus Cię posyła! Wielkie rzeczy Pan przygotował dla tych co zechcą współpracować z Jego łaską 🙂 Ja w TO wchodzę!

Duchu Święty prowadź, uzdalniaj, obdarzaj odwagą i wszelkimi potrzebnymi do tego posłania darami 💪😇🔥 niech się dzieje wola Ojca 🙏

Błogosławionego dnia 😍 ❤️+

Autor: Papież Franciszek

Nakaz [Chrystusa] brzmi: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!» (Mk 16, 15), ponieważ «stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych» (Rz 8, 19). Całe stworzenie to także wszystkie aspekty natury ludzkiej… Nauczanie Kościoła na temat określonych sytuacji podlega modyfikacjom i może być przedmiotem dyskusji, ale nie da się uniknąć konkretów… Pasterze, korzystając ze zdobyczy różnych nauk, mają prawo wydawać opinię na temat wszystkiego, co dotyczy życia osób, ponieważ zadanie ewangelizacji pociąga za sobą i wymaga integralnej promocji każdego człowieka.

Nie można już dłużej twierdzić, że religia powinna się ograniczać do sfery prywatnej i że istnieje tylko po to, by przygotować dusze do nieba. Wiemy, że Bóg pragnie szczęścia swoich dzieci także na tej ziemi, chociaż powołane są do wiecznej pełni, ponieważ stworzył On wszystko «do użytkowania» (1 Tym 6, 17), aby wszyscy mogli z tego korzystać. Wynika stąd, że nawrócenie chrześcijańskie wymaga, abyśmy rozważyli ponownie «w pierwszym rzędzie to, co dotyczy ładu społecznego i realizacji dobra wspólnego» (św. Jan Paweł II).

Tak więc nikt nie może od nas żądać, abyśmy spychali religię w tajemniczą przestrzeń wewnętrzną człowieka, bez żadnego jej wpływu na życie społeczne i narodowe, bez troski o kondycję instytucji społeczeństwa obywatelskiego, bez wypowiadania się na temat wydarzeń, które interesują obywateli. Kto odważyłby się zamknąć w jakiejś świątyni i zagłuszyć orędzie św. Franciszka z Asyżu i błogosławionej Teresy z Kalkuty? Oni nie mogliby się na to zgodzić. Autentyczna wiara – która nie jest nigdy wygodna ani indywidualistyczna – zawsze pociąga za sobą głębokie pragnienie zmiany świata, przekazania wartości, zostawienia czegoś dobrego po sobie na ziemi.

Źródło: Adhortacja apostolska “Evangelii Gaudium”, § 181-183 (© copyright Libreria Editrice Vaticana)