29.12.2018 - Oczami Serca

29gru201831gru2018

Niebiańska wiadomość na 29.XII.2018

Najmilsi: Po tym poznajemy, że znamy Jezusa, jeżeli zachowujemy Jego przykazania. Kto mówi: «znam Go», a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała. 1J 2, 3-5

Bogatym nie jest ten kto posiada, lecz ten kto daje. św. Jan Paweł II

Ps. Co tu dużo mówić 😉 trzeba świadczyć życiem i opowiadać się każdym oddechem za Jezusem. Należy jednak pamiętać, że nie wystarczą złożone ręce i najpiękniejsze modlitwy, kiedy obok cierpi opuszczony i zaniedbany człowiek… Twój mały gest, szczery uśmiech i dobre słowo, może przemienić i osłodzić jego bolesną codzienność 💞 czasem wystarczy być, towarzyszyć, kiedy już nic po ludzku nie można zrobić… Twoja obecność może być bezcenna, tylko chciej oddać cząstkę siebie i swojego czasu. Oceny i osądy pozostaw Bożemu Miłosierdziu 🙏❤️ nie wiesz co dzieje się w ludzkiej duszy, choćby głazem zdawała się być… tylko Bóg ma środki i metody by rozmiękczyć i rozkruszyć każdą skorupę, bo jest BOGIEM WSZECHMOCNYM! Ty tylko trwaj w Jego Obecności, pozwól Bogu być Bogiem i przemieniać każdą, nawet zdawało by się beznadziejną rzeczywistość!
Jestem Panie! posłuż się mną jak zechcesz 🙏💞

29gru201830gru2018

Komentarz do Słowa

Basia Komentarz do Słowa (Profeto.pl) 0 Comment

Łk 2, 22-35

Wypełniać wolę Boga
Współczesny człowiek tak bardzo przywiązuje się do rzeczy, tak kurczowo trzyma się tego, co daje jakąś stabilizację i gwarancję, zapominając zupełnie o Tym, Który jest Dawcą tych wszystkich dóbr.
Czy potrafię dzisiaj jak Maryja i Józef oddać Bogu to, co mam najcenniejszego, to co i tak od początku należało do Niego i tylko dzięki Jego hojności zostało mi udzielone? No właśnie, warto uświadamiać sobie nieustannie, że tak naprawdę nic nie jest moje, lecz dane niejako w depozyt, abym umiejętnie i roztropnie troszczyła się, rozwijając i pomnażając wszelkie dobra na Bożą chwałę.
Czy starczy mi determinacji i wytrwałości, by jak Symeon czekać na wypełnianie się Bożych obietnic? Czy potrafię uważnie słuchać tego, co Duch Święty mówi poprzez ludzi, sytuacje i okoliczności, może nawet przez bolesne i traumatyczne doświadczenia, ale przecież w każde życie wpisany jest jakiś krzyż i „miecz boleści”.
Stańmy razem ze Świętą Rodziną i Symeonem przez Bożym Majestatem, patrząc z miłością i radością na ufnie wyciągnięte do nas Rączki Bożego Dziecięcia. Bóg ofiarował nam Swego Syna i codziennie oddaje cząstkę Siebie, by każdy z nas czuł się kochany i potrzebny. Czy zaufasz na maxa Bożej Miłości i pozwolisz, aby Jego Święta wola wypełniała się w Twoim życiu? Ja zaufałam i codziennie widzę, jak Bóg przemienia i kształtuje moje serce, by było Jemu miłe i posłuszne. Oto jestem Panie, niech się dzieje tak jak Ty chcesz!

29gru201830gru2018

“Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju”

Basia Z aplikacji Pismo Święte 0 Comment

Autor: Św. Jan XXIII (1881-1963), papież

Po mojej pierwszej mszy przy grobie świętego Piotra święty Pius X położył swe dłonie na mojej głowie w geście błogosławieństwa na dobrą zapowiedź dla mnie i mojego początkującego życia kapłańskiego. Ponad pół wieku później o to moje własne dłonie rozciągnięte nad katolikami — i nie tylko katolikami — z całego świata, w geście powszechnego ojcostwa… Jak święty Piotr i jego następcy, jestem wyznaczony do rządzenia całym Kościołem Chrystusowym, jednym, świętym, powszechnym i apostolskim. Te wszystkie słowa są święte i przekraczają w niewyobrażalny sposób wszelkie osobiste uniesienie; pogrążają mnie w mojej nicości, wyniesionej do godności posługi, która przekracza wszelką wielkość i godność ludzką.

Kiedy 28 października 1958 r., w wieku sześćdziesięciu siedmiu lat, kardynałowie świętego Kościoła rzymskiego wyznaczyli mnie do wzięcia odpowiedzialności za powszechną trzodę Jezusa Chrystusa, powstało przekonanie, że będę papieżem przejściowym. Zamiast tego mamy już czwarty rok pontyfikatu i stoi przed nami perspektywa rozwinięcia solidnego programu przed całym światem, który patrzy i czeka. Co do mnie, to czuję się jak święty Marcin, który „nie obawiał się umrzeć ani nie odrzucił życia”.

Muszę zawsze być gotów umrzeć, nawet nagle, i żyć tyle, ile spodoba się Panu. Tak, zawsze. W przededniu moich osiemdziesiątych urodzin muszę być gotów: żeby umrzeć lub żyć. W obu przypadkach muszę dbać o moje uświęcenie. Skoro nazywa się mnie „Ojcem Świętym ”, jakby to był mój pierwszy tytuł, to muszę i pragnę być nim naprawdę.